Trouwen op je 55e is even bijzonder als op je 23e heb ik gemerkt. En dat heeft zo zijn gevolgen.
De afspraak ‘geen speciale trouwkledij te kopen’… ging steeds meer wankelen naarmate de plannen concreter werden. Onder het motto ‘het zal toch iets feestelijks en zeker iets flatterend moeten zijn’ bezocht ik een aantal winkels, gespecialiseerd in huwelijkskledij.
De adressen had ik gesprokkeld van het internet. Ik spreidde de bezoekjes en duwde elke keer opnieuw vol nieuwsgierige verwachting de deur van de doorgaans rustige zaak open… De ene winkel al feeërieker dan de andere, met spiegels en rustige muziek…
Op heel wat plekken kwam ik dezelfde kledij van dezelfde ontwerpers tegen. Soms werd ik gecharmeerd door een jurk maar bleek uiteindelijk de stof of één of ander detail toch minder goed te passen bij mijn taille, mijn buste, mijn…
Heel wat jurken waren best knap maar het juichend stemmetje dat riep ‘Dit is het!’ bleef uit.
Tot een collega van het werk me vertelde over een zaak in Dilbeek en ze speelde me het mailadres door. ‘Dianna David’ heette de winkel –annex- showroom. Ik herinner me nog dat de website me niet helemaal kon overtuigen maar wat ik zag was wel voldoende om me te intrigeren.
Ik plande een bezoek, ging er zonder al te grote verwachtingen naartoe en werd in de huiselijke verzorgde en elegante locatie ontvangen door de eigenaar. Hij loodste me naar verkoopster Conny die ik eerder mijn persoonlijke stijlexperte of keuzefacilitator zou noemen. Discreet, rustig en luisterend in de hoop zich een beeld te kunnen vormen van wat ik in gedachten had.
Gelukkig wist ik al dat ik voor de kleur ivoor zou gaan. Na 55 jaar weet je wat je flatteert en zeker wat je ABSOLUUT niet flatteert!
Ik somde mijn voorkeuren op en ze ging aan het combineren met losse stukken: tops, mouwen, kragen…. Alles werd uitgeprobeerd en over me heen gedrapeerd. Uiteindelijk stelden we aan de hand van de verschillende gekozen stukken, een outfit samen. Het werd een halterdecolleté met opstaand bolerokraagje. Heel smaakvol en heel uniek.
Later volgden rokken: kokerrokken, rechte rokken, wikkelrokken , plooirokken, A-lijn, maxi of midi, met of zonder tailleband…
Ik wist vooraf enkel: geen mini-, tulp- ballon- of lange rok. Het werd een rechte rok op kniehoogte…
Stoffen werden bekeken en besproken in functie van het ontwerp. Zo liet ik het topje afwerken met sober en eigentijds borduurwerk dat met zorg werd gekozen.
Er volgden nog enkele bezoekjes om de juiste BH uit te zoeken en mijn lichaam op te meten. Alles in een even professionele ongedwongen en aangename sfeer!
Er volgden passessies… ‘Weet u dat uw ene heup een ietsje hoger staat dan de andere? Neen dus.
Geen nood: Je weet dat je kleine onvolmaaktheden professioneel worden weggewerkt.
Mijn definitieve kledingkeuze werd in een patroon gegoten speciaal op maat van mijn lichaam. Alle gegevens kwam in een persoonlijk dossier terecht. Mijn droom in een mapje!
Geen enkel moment heb ik getwijfeld aan het resultaat. Ik wist dat professionele naaisters in het eigen ontwerpatelier met de beste materialen aan de slag gaan. En effectief: het resultaat was uiterst smaakvol en flatterend.
Hoewel ik bij de aanvang nog reserves had moet ik meegeven dat ik het hele gebeuren al snel helemaal zag zitten. Het vriendelijk onthaal, de persoonlijke aanpak, het gevoel eindeloos te mogen passen, de professionaliteit, het eindresultaat… maakten de speurtocht naar een trouwjurk tot een heerlijk ontspannende gebeurtenis.
Ik was bereid voor deze service wat dieper in mijn geldbeugel te tasten… en uiteindelijk deed ik er zelfs financieel een goede zaak aan. Rok en top kunnen later immers nog apart gedragen worden.
De top combineer ik voor een feestelijke gelegenheid met een zwarte broek en ik denk er aan de rok te laten verven in een andere kleur…
Dominique Veulemans – Gehuwd 26 juni 2015-
